कथामालिका

आजीला आज खरोखरच खूप जास्त पश्चात्ताप होत होता. शालू ने जे काही केले ते उषा ला माहिती होते तरीही ती...

नकुल आल्यावर नंदिनीच्या बाबांनी औपचारिकता म्हणून त्याची विचारपूस केली. सगळे जण नकुलसाठी जेवायला थांबले होते. मग सगळ्यांनी एकत्र जेवायला सुरुवात...

सगळ्यांच्या प्रश्नार्थक नजरा प्रकाशरावांना कळत होत्या. ते म्हणाले. " मला कळलंय की माझं चुकलं...खूप चुकलं... मी उषा सोबतच तुम्हा साऱ्यांचा...

आत्याचा आवाज ऐकून नंदिनी बाहेर आली. आत्या तिला म्हणाली. " नंदिनी... मी आज खूप खुश आहे...तू आमची मान उंचावलीस बघ..."...

प्रकाशराव विचार करतच घरी गेले. शालू ताईंनी रस्त्याने त्यांचे कान भरले ते वेगळेच. शालू ताई आणि प्रकाशरावांनी घरात पाय ठेवलाच...

" हे बघ... आपलं लग्न झालंय हे मला मान्य आहे पण ते कोणत्या परिस्थीती त झालंय हे सुद्धा तुला चांगलेच...

तसे पाहिल्यास दुसऱ्या दिवशी नंदिनीची मांडवपरतनी आणि सत्यनारायण करणे अपेक्षित होते पण नंदिनीच्या माहेराहून तसा काहीच फोन आला नसल्याने सरला...

" पण म्हणून काय एखाद्याच्या वजनावरून किंवा दिसण्यावरून ऐन मंडपात लग्नाला नकार द्यायचा का..?" मुलाची बहीण म्हणाली. " तरीही ती...

नंदिनी या लग्नाला तयार नाही आणि कधी नव्हे ती तिची आई सुद्धा विरोधात उभी आहे त्यामुळे नंदिनीचे लग्न रवीशी लावणे...

" नंदिनीचे लग्न होईल...आजच होईल...ह्याचं मांडवात...पण मुलगा मात्र तो नसेल..." सगळेजण ह्या आवाजाच्या दिशेने पाहायला लागले. तर समोर सरलाताईंचे मिस्टर...