वैचारिक

" वहिनी...मला उद्या सकाळी लवकर जायचं आहे ऑफिस ला...माझा टिफीन उद्या लवकर तयार करून देशील..." मल्हार त्याच्या रूम मध्ये जाताना...

नाम्या वारीला जायची तयारी करीत होता. तो अन् त्याची बायको दोघेही यंदा जोडीने वारीला जाणार होते. नाम्याची ही तिसरी वारी...

केशवने मुलीला डॉक्टरांना दाखवले. डॉक्टरांनी चेकअप केला आणि बाळाचे काही टेस्ट करायला सांगितले. केशव मनोमन खूप घाबरला होता. आणि टेस्टचा...

केशव बाहेरून आत आला. हात पाय धुतले आणि तसाच जेवणाच्या ताटावर बसला. बायको रागातच त्याला म्हणाली. " मी केव्हापासून जेवणासाठी...

" वसुधा...झाली का सगळी तयारी...पाहुणे यायची वेळ झाली असेल..." वसंतरावांनी हॉलमधून त्यांच्या पत्नीला आवाज दिला. " हो...जवळपास सगळच झालंय...विविधा पण...

आणि स्वाती पुढचे पंधरा वीस मिनिटे नुसते बोलत होती. अंकिता किती वाईट वागली आहे आणि तिने यापुढे कसे वागावे ह्याचे...

ती दिवसभर घरकामाला हात लावायची नाही. भांडी घासायला तर बाई यायचीच पण स्वयंपाक, नाश्ता आणि साफसफाई अंकिता लाच करावी लागायची....

अंकिताने पटापट घरातील कामे आवरली आणि लगेच ऑफिस ला जाण्याची तयारी केली. ती तयार झाली सुद्धा पण तिचा भाऊ सचिन...

मधुराचे आई बाबा घरी आले तशी ती आनंदाने त्यांच्यासमोर गेली आणि तिने विचारले. " आई...मला दाखव ना...माझ्यासाठी कुठला ड्रेस आणला...

" बाबा...माझ्या मनात आहे की आपण आपल्या ह्या वाड्याचे रिनोवेशन करावे..." अनघाचे बोलणे ऐकून विनायक रावांच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक...